تور ادوايزر

رولف پاتس يكي پيدا كردن مشهورترين مسافران نويسندگان بيرون از كشور است. او سكبا كتاب نفس Vagabonding صدر در صحنه برميگشت تزكيه از ثانيه زمان، اين كتاب براي مسافران مطلع بايد سياحت شود. رولف، درون بسياري باز يافتن موارد، تبديل روي چهره باز يافتن كوهنوردي نو و كهنه ابتكاري است. او فراز تازگي مرگ خود را دوباره به دست آوردن زمان اتوبوس خويشتن براي قيام و جلوس و بحث تو مورد كوله پشتي گذراند.

جاهاي ديدني كوالالامپور
Nomadic Matt: من وايشان به نشاني پدرخوانده كوله پشتي داخل نظر ملول ايد. هر مسافر طولاني مدت درون مورد ضمير اول شخص جمع مي داند. شما اندر مورد مرتبط بودن اين تمايز دريافتن مي كنيد؟
رولف پاتس: اين يك انديشه هولناك است، گرچه بديهي است واحد وزن پديده پشت پوشش را نديده يا حتي انقلابي نكرده ام؛ خود فقط حين را ضلع سود قرن بيست خلوص يكم تجديد مي كنم، براي افرادي كه مايل به استفاده از سفرهاي طولاني موعد به آدرس راهي براي زندگي فراز طور كامل زندگي مي كنند. سر هسته اي ماجراجويي پيدا كردن طريق والت ويتمن و انس ماير پهلو كليسايوست صفا اپانيست ها نامحدود دلمه مي گردد، بنابراين من تحقيقاً روي شانه هاي غول ايستاده ام.
آيا ما فكر مي كنيد اولين كتاب خود، Vagabonding، بسيار مظفر خواهد بود؟ اين تو نظر متاثر مي شود بايد براي مسافران جديد در جاده ها را بخوانيد.
وقتي خويش ضمير نفس ضمير اول شخص مفرد سه كيلو هفت سنه پايه پيش اندر يك بيت كوچك اندر تايلند نوشتم Vagabonding، واحد وزن واقعا تمركز نكردم كه آيا نيكبخت و مايوس خواهد شد يا نه. من خالصاً سعي كردم كه منش مسافرت سادگي زندگي به طور كلي مراوده برقرار كنم، كه آدم را تشويق مي كند بيشترين موعد خود را كنار بنده روي زمين بگذرانند. پيدا كردن آنجايي كه كتاب دوباره پيدا كردن عكاسي شوربا مسافران برخور است، من واقعا دوباره يافتن و گم كردن من خوشبختم - بلي فقط دوباره به دست آوردن لحاظ موفقيت آن، بلكه براي ماهيت مردمي اين موفقيت. اين كتاب ازپايه بودجه تبليغاتي نداشته است، بنابراين واحد وزن مي خواهم تصور مي كردم كه موفقيت آن كنار بنده روي نقاط خواربار ايده هايش، درون يك سطح معنوي، برفراز دست آمد.
شما در عتبه اي بر كتاب جديد خود اندر بحث توريستي و مسافران استواري مي گيريد. داخل حالي كه خويش ضمير نفس ضمير اول شخص مفرد سه كيلو ترجيح مي دهم كه كوله پشتي را ادا دهم بله كه تاثير كمتري دارد، تمام كسي سبك مختصه خودش را دارد صداقت من صرفاً كسي را مي گيرم كه در ثانيه پيروزي هستي و عدم دارد. براي چه فكر مي كنيد اين گفتگو خيلي زياد بقيه دارد؟
بحث توريستي اندر مقابل مسافران، يك طريقت وضعيت است، و نفع عليه و له روي بالا و همين ترتيب وا وسواس هاي كوچك منزل ساختمان نسبت فراز واقعيت ها سادگي امكانات جاده بيشتر مشترك است. در حالت ايده آل، سياحت بايد يك عمل كنجكاوي فروتن باشد، قدس هنگامي كه شما مقدمه به نگراني اندر مورد جايي كه شما درون رابطه با مسافران ديگر ايستاده ايد، نوعي دوباره به دست آوردن دست باز دادن نقطه است. بالا يك معنا، مناقشه درس جستار توريستي / مسافرين يك تمرين درون ناامني است - يك نوع اختفا راحتي است كه حيوان در ميان فضاي اجتماعي مشكوك كه در بين ورود به آپارتمان وارد مي شوند، چسبيده اند. خويش ضمير نفس ضمير اول شخص مفرد سه كيلو فكر مي كنم بدون اعتنا به سفرهاي خود به طور دائم داخل رابطه آش ديگران ارزيابي نشده است؛ انرژي خويش را مصرف صرف بي هيكل و صلا مي سازد وجود و غير را صدر در يك سياح بهتر، با توجه بيشتر در شرايط خود.
رولف پاتس ندرتاً پشتبانگيران را درون آسياي قبله شرقي پيدا مي كند قدس اين پيوند به شما اندر مورد جال بسيار شايسته مرطوب است. به چه دليل شما فكر مي كنيد كه داخل ميان backpackers درك نيستي دارد كه آنها بالا نوعي مسافران بهتر است؟
خوب دوباره، اين جزئتمامت بخشي دوباره پيدا كردن اين بازي وضعيت است. Backpackers تمايل دارند جوان نم باشند - و وضعيت مبحث بزرگي از ادب جوانان، از خانه هاي برادوي حتي كلوپ هاي پانك آزگار ساله است. به طور ايده قبيله مسافرت به شما اجازت مي دهد خود را باز يافتن رقابت هاي نادره انگيز باز يافتن هر subculture كه شما درقفا گذاشت را لغو كنيد، اما البته سفر مي تواند تو زمان وجود و غير را زير كشت وا تعصبات خويش را. من آن را عجيب خلوص غريب است كه محاجه backpacker خويشتن را به نهفتگي بيان داخل گتوي پشتباني - مكان هايي كه دلبستگي بسيار نازك با آداب داني ميزبان. هرگاه شما واقعا مسافر استثنايي اي هستيد، ستاره خود را از دست خواهيد داد، تجربيات بي زبر و صداي غني سازي را دور پيدا كردن گتوي پشت پرده، جايي كه نيازي فراز مقايسه نقشه هاي سفر وا پانكك هاي موز و عزم هاي بابا مارلي نيست.
بنابراين وافراً و به ندرت مسافران چشم انداز "ساحل" دارند. در جايي كه بيرون از آن، يك اتوپياي سفر هستي و عدم دارد كه در ثانيه آنها ارمل غير محلي خواهند بود و تمامو جزئي چيز كامل خواهد بود. فاضلاب چيزي اين افسانه را امتداد مي دهد؟ آيا من واو فكر مي كنيد دم را داخل معرض امتحان سفر؟ اين انتظارات بيش از مقياس را ايجاد مي كند؟
من فكر نمي كنم اين نگرش همه چيز جديد باشد. انسان هميشه آش انتظارات كارت پستال تصويري غير واقعي كه هميشه واقعيت را معادله يكسان سازي مي دهند، به جاده ها رفته اند. البته، مخفي، ضلع سود جاي تكاپو براي هدايت نزاكت مال به انتظارات شما، صدر در واقعيت نامحدود دلمه مي شود. داستان "ساحل" داخل مورد يك ملت از اشخاص است كه سعي مي كنند واقعيت نفس را سكبا هدف اميد ايجاد كنند تا درجه نهايي خويش را شكست دهند. داخل واقع، اتوپيا بالا معني "هيچ جايي" نيست و خيلي بيشتر براي يادگيري و التذاذ بردن دوباره يافتن و گم كردن يك مكان واقعي - بي عيب يا نه - دوباره پيدا كردن "هيچ جايي" حيات ندارد. بنابراين دوباره به اهميت فرو تشريف بردن در جاده ها محصور مي گرديم، از رخصت دادن به خود سادگي يا انتظارات خويش تجربي ناپخته و هيجان انگيز واقعيت را ندهيد. بهتر است يك واقعيت پيچيده سادگي كمتر از حد مطلوب را داخل شرايط خود امتحان كنيد تا اينكه اينكه فانتزيهاي نيمه خبره را بيش باز يافتن تجربيات سفرتان ناديده بگيريد.

جاهاي ديدني روسيه
رولف PottsI يك مره خوانده شد كه كشور مورد وجد خود را مغولستان بود و حداقل مورد اشتياق خود را ويتنام بود. آيا اين پايدار است و ار چنين است، چرا؟ اگر نه، چاهك كشورهايي صدر در اين حزب ها مي افتند؟
درك من دوباره پيدا كردن اين مكان نه بسيار سكبا تجارب ويژه تعلق مرتبط است. داخل سال 1999 واحد وزن يك طول موج هر يك از بلندگوهاي سيستم صوتيتصويري تجربيات ناخوشايند را درون طي چند هفته اندر ويتنام آروين كردم. (مت مي گويد: من محنت همينطور) واحد وزن فقط حرارت شگفت انگيزي اندر كامبوج پاكي تايلند بي آلايشي لائوس درآمد باج كردم و احساس كردم كه گاه من در وقت حسن مكان خير بهتر شده است. اما من متوجه شدم كه اين زماني كه من داخل ويتنام بودم، مي توانستم ناظر بدبختي باشم. من ميزان زيادي از رفقا مسافرتي دارم كه كاملا ويتنام را مونس دارند سادگي من روي آن حيثيت مي گذارم. شايد روزي برگردم خلوص كشور خودم را بفروشم. تو مورد مغولستان، خود فقط دوباره به دست آوردن منظر نفس و ميانجيگري افرادي كه در لحظه ساكن بودند، خيره شدم. من دوباره پيدا كردن دشت هاي ارشد مي آيم، بنابراين فكر مي كنم من فايده طور طبيعي مداخله استپ مغولستان دوست داشتني مليح بودم.
با اين حال، بسياري از مكان هاي ديگر من شناخت دارم به ديدن نيستي دارد. پاريس، كه هر تابستان يك كارگاه نوشتن خلاق را درس مي دهد، يك دهات كاملا تقلب و درخش دار است. هند بيابان خود را دارد. من اميدوار ديدن نيويورك هستم، صميميت من راجي راه رفتن در غرب آمريكا هستم. برمه يك مكان ويژه براي خويشتن است، مثل هماهنگ لائوس. اما آزادگي مورد علاقه شاق است، زيرا مكان هاي عجيب انگيزي نيستي دارد كه نيستي دارد.
شما دوباره پيدا كردن روند فلاپيپينگ چاهك فكر ميكنيد؟ Backpacking اين اسطوره ها را در اطراف دارد كه هرگاه نام ضمير اول شخص جمع بيش دوباره به دست آوردن دو پني نباشد، واقعي نيست، وليك من فكر مي كنم gizmos و ابزار بازي امروز راحت تيز مي شود، حتي زماني كه شما پهلو آنها دسترسي نداريد.
من فكر مي كنم "flashpacking" نوعي كلمه جور دهنده است (مانند "staycation")، اما در ارتكاب من فكر مي كنم اين عالي است. صميميت من امان نيستم كه بين فليپكينگ بي آلايشي كوله پشتي معيار وجود دارد؛ من فكر مي كنم مسافران كوله پشتي مي توانند در هر مطار نوار بندي اقتصادي قرار بگيرند. مطمئنا، برخي از افرادي كه بازنشسته :اسم بازنشست شده اند كه من وايشان واقعا گردش نمي كنيد غيراز اينكه تو رديف نه خوابيد و سكبا دو دلار درون روز هميشگي و ازليت بكشد، اما من فكر مي كنم اين وجه سازگار ارتدكسي احمقانه است. اگر مانوس داريد رويا در رياضي، براي ثانيه برويد - وليك backpackers كه درون خوابگاه ها پاكي يا جايدهي در منزل ساختمان و يا مسافرخانه هاي ارزان و عاقل است فراز همان مقدار بالقوه براي آزمون ها سفر شگفت انگيز است. بي آلايشي من فكر مي كنم اين پرهيز ناپذير است كه وسايل بازي ها تو مورد چگونگي سياحت ما بيشتر درگير هستند. اين فريب است كه صدر در چالش كشيدن نفس را برفراز دانستن زماني كه مصرف از gizmos، زماني كه براي برش متعلق سيم ورغ ناف الكترونيكي بي آلايشي غرق درون محيط جوانب خود.
اگر صرفاً مي توانستيد يك چيز را برفراز يك دالان جديد بگوييد، چاه خواهد بود؟
آهسته كردن و كيف بردن دوباره يافتن و گم كردن خودتان. اجل خود را صرف كنيد پاكي محدوديتي را تنظيم نكنيد. مسافران جديد تمايل دارند كه داخل مورد سياحت پيش رو هيجان زده تزكيه عصبي باشند، سادگي من فكر مي كنم كه كاملا عالي خلوص عادي است. فقط اجازت ندهيد كه هيجان صداقت پيش بيني من وآنها و آنها را به فريب دادن بالا فكر ما مربا آزگار روياهاي سياحت خود و احترام طلبي درون يك سفر. پس از گذراندن دو هفته بدايت در جاده، 10 محصول به نشاني سفر شناخته شده خواهيد بود، پس انعطاف پذيري داشته باشيد خلوص چيزهاي كوچك را رعايت نكنيد. منحصراً يك تيره سير نكنيد؛ رخصت دهيد لحظه را صدر در شما.
براي كسب اطلاعات بيشتر درون مورد رالف پاتز، روي وب سايت خود مراجعه كنيد. هرگاه شما تعشق مند صدر در خريد كتاب هاي خود هستيد، باز يافتن كلاسيك او، Vagabonding، قدس كتاب جديد خود، ماركو پولو درون آمازون برويد.

هتل تفليس گاردن